معنی فرشته موکل بر آب

حل جدول

فرشته موکل بر آب

آناهیتا

آناهید، آناهیتا

فرشته موکل برآب

آناهیتا

فرشته موکل زمین

سفد

فرشته آب

آناهید، آناهیتا

فرشته موکل بر اتش

آذرشسپ، آذرشسب، آذرگشسب

فرشته موکل بر آتش

آذرشسب، آذرشسپ

آذرشسپ

آذرشسب

فرشته موکل بر اب

آناهید، آناهیتا

فرشته موکل بر آبها

آناهیتا

فرشته موکل بر زمین

زامیاد

لغت نامه دهخدا

موکل

موکل. [م ُ وَک ْ ک َ] (ع ص) وکیل گردانیده شده و گماشته شده بر چیزی و کسی که کاری را به وی گذاشته باشند. (ناظم الاطباء). شخصی که کارو بار به او سپرده شده باشد. (از غیاث) (آنندراج). کسی که کار و بار به وی سپرده باشند و گماشته و وکیل. || محافظ و نگهبان. (ناظم الاطباء). مأمور. کارگزار. گماشته. گماشته شده. آنکه برای اجرای دستور و انجام دادن کاری مأموریت داشته باشد. || رقیب. (منتهی الارب) (صراح اللغه). حفیظ. نگاهبان. گماشته. رقیب. نگهبان. مراقب: موکل آب فرات. بر موکلان آب فرات لعنت. (از یادداشت مؤلف):
از دولت عشق است به من بر دو موکل
هر دو متقاضی به دو معنی نه به همت.
عنصری.
بر تو موکلند بدین وام روز و شب
بایدت بازداد به ناکام یا به کام.
ناصرخسرو.
بر کهن کردن همه نوها
ای برادر موکل است دهور.
ناصرخسرو.
مأمور به دیدن است چشمت
دندانْت موکل است بر نان.
ناصرخسرو.
در باغ عهد جای تماشا نماند از آنک
صد خار را موکل یک ورد کرده اند.
خاقانی.
آتشی کز جوهر اعدای اوست
هم بر اعدایش موکل کرده اند.
خاقانی.
نی که یک آه مرا هم صد موکل بر سر است
ورنه چرخستی مشبک ز آه پهلوسای من.
خاقانی.
هجر بر سر موکل است مرا
از سرم گرد از آن برانگیزد.
خاقانی.
غلامی که موکل بود خواست نامه به خانه ٔ خویش نویسد و احوال آن سفر به شرح معلوم گرداند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 345).
گفت خر را من به تو بسپرده ام
من تو را بر خر موکل کرده ام.
مولوی.
همگنان در استخلاصش سعی کردند و موکلان در معاقبتش ملاطفت نمودند. (گلستان).
- موکلان عقوبت، مأموران شکنجه. کسانی که برای تعذیب و شکنجه دادن مقصران و افراد گماشته شوند: موکلان عقوبت در او آویختند. (گلستان).
- موکل کردن، گماشتن. مأمور ساختن. مراقب گذاشتن. سرپرست و کارگزار ساختن:
بر او بر موکل کنی استوار
کلینوش را با سواری هزار.
فردوسی.
عقل همی گویدم موکل کرد
بر تن و بر جانت کردگار مرا.
ناصرخسرو.
|| مراقب. جاسوس. مأمور. کسی که نهانی اعمال و رفتار کسی را زیر نظر بگیرد. (از یادداشت مؤلف): سلطان در نهان نامه ها می فرمود سوی اعیان که موکلان او بودند که نیک احتیاط باید کرد در نگاهداشت یوسف. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 250).
یکی بودم و داند ایزد همی
که بر من موکل کم از ده نبود.
مسعودسعد.
- موکل داشتن، مراقب کردن. موکل کردن. نهانی مأمور ساختن کسی را برای مراقبت و تحت نظر گرفتن کار و رفتار کسی: چند بار این مهتر را بیازمود و خدمتهای مهم فرمود با لشکرهای گران نامزد کرد بر جانب بلخ و تخارستان وختلان و بر وی در نهان موکل داشت سالاری محتشم را. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 486).
نفست همیشه پیرو فرمان شرع باد
تا بر سرش ز عقل بداری موکلی.
سعدی.
|| زندانبان. (یادداشت لغت نامه): امیر یوسف را با ده سرهنگ و فوجی لشکر به قصد او فرستاد تا... چون شهربندی باشد و آن سرهنگان بر وی موکل و در نهان حاجبش را، طغرل که وی را عزیزتر از فرزندان داشتی، بفریفتند به فرمان سلطان. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 250).

موکل. [م ُ وَک ْ ک ِ] (ع ص) وکیل گرداننده و کسی را بر چیزی گمارنده و کار را به کسی گمارنده. (ناظم الاطباء). سپارنده ٔ کار به دیگری. (غیاث) (آنندراج). || (اصطلاح قضایی) آنکه کسی را برای دفاع از حقوق در محاکم اداری و قضایی، و یا برای اخذ مال و حقوق و یا انجام کارهای مختلف از سوی خود وکیل کند. شخصی که نیابت انجام امری را به دیگری واگذار می کند. موکل علاوه بر آنکه باید بالغ و عاقل و رشید باشد لازم است در امری که راجع به آن وکالت می دهد حق تصرف را نیز شخصاً واجد باشد. از این لحاظ تعیین وکیل از طرف ورشکسته و مفلس در امور مالی صحیح نیست. (یادداشت لغت نامه). وکالت ممکن است به طور مطلق و برای تمام امور موکل باشد یا مقید و برای امر یااموری خاص. (ماده ٔ 660 قانون مدنی). وکالت باید در امری داده شود که خود موکل بتواند آن را به جای آورد، وکیل هم باید کسی باشد که برای انجام آن امر اهلیت داشته باشد. (ماده ٔ 662 قانون مدنی). وکیل باید حساب وکالت خود را به موکل بدهد و آنچه را که به جای اودریافت کرده است رد کند. (ماده ٔ 666 قانون مدنی).